De Kanovijver was een gebied op de grens van Anderrijk op Ruigrijk waar men kon kanoën in één- en tweepersoonskano's. Van 1953 tot en met 1981 kon dit op de plek waar nu de Piraña te vinden is, van 1982 tot 2005 kon men terecht in de vijver ernaast.
Omschrijving
De in- en uitstapplaats van de attractie lag verscholen in de schaduw langs de weg tussen Anderrijk en Ruigrijk, vlakbij horecapuntje Piraat. Er waren twee verschillende wachtrijen: de linker voor de éénpersoonskano's, de rechter voor de tweepersoonskano's. In principe mocht je twintig minuten lang kanoën, maar op rustige dagen kon je gerust wat langer gebruik maken van de attractie. De tijd was te volgen op een grote klok aan een rechthoekig controlehuisje bij de aanlegsteiger dat met zijn gemetselde voet in de vijver stond.
Met je kano kon je tot aan het gebouw van de Piraña peddelen, dichtbij de Pegasus komen en achter het Zwembad (later het Zomertheater en weer later de Zonneweide).
In de beginjaren werd de attractie druk bezocht, maar naarmate in de jaren tachtig de grote attracties als paddenstoelen uit de grond schoten werd het beduidend rustiger op de Kanovijver. Een vaartochtje in de jaren negentig was waarschijnlijk de meest rustige en kalme attractie in de Efteling, zeker in de middaguren. Uitstappen om te zwemmen of pootje te baden was strikt verboden, maar in de praktijk kwam het geregeld voor dat bezoekers niet droog wisten te blijven. De attractie werd gesloten bij hevige regen, na 20.00 uur in het hoogseizoen en tijdens de Winter Efteling. In de laatste openingsjaren bleef de attractie ook op zeer rustige dagen gesloten.
Geschiedenis
De Kanovijver was één van de oudste attracties van de Efteling. In 1953 worden de kano's ingelegd op de grote vijver aan de zuidkant van het park en een jaar later worden in het oostelijke gedeelte van de vijver ook roeiboten ingezet. Vanaf dan staat de plas bekend als de Roei- en Kanovijver. In 1957 vernieuwt men de steiger en wordt een toiletblok nabij de vijver gebouwd.[1] Kanoën was initieel niet gratis; een half uurtje in een tweepersoonskano kostte ƒ 0,40, een eenpersoonskano ƒ 0,30.
In 1965 werd een met de Roeivijver gedeeld controlehuisje gebouwd waarvoor Pieck verschillende ontwerpen maakte. Het werd een vrij eenvoudig houten huisje. Een gesuggereerde kaartjesautomaat met Neptunusbeeld werd niet uitgevoerd.
In 1967 investeert men in een nieuwe steiger die de boten onder de druk van het water vastklemt. Zodra de bezoekers instappen zinkt de kano iets en kan men meteen wegvaren, wat voor een hogere capaciteit van de attractie zorgt.[2] De nieuwe Wankelbrug scheidde vanaf 1976 het roei- van het kanogedeelte.
De bouw van de Piraña in 1982 zorgt voor grote veranderingen. De roeiboten worden (eindelijk) verplaatst naar de daar al meer dan tien jaar eerder voor gegraven Vonderplas, waar een paar jaar later Fata Morgana zou worden gebouwd. Het oude roeigedeelte van de Roei- en Kanovijver wordt vanaf dan de Kanovijver. De Wankelbrug komt veel dichter bij de Python te liggen. Ook wordt waarschijnlijk in dat jaar het in het water gebouwde controlehuisje met de twee gouden pieken gebouwd. De situatie van 1982 blijft vervolgens meer dan twintig jaar gelijk.
Wanneer in 2005 aan de bouw van De Vliegende Hollander wordt begonnen, verdwijnt na 52 jaar de attractie uit de Efteling. De kano's zijn verkocht, de steigers, de klok en het kadehuisje zijn enkele maanden na de opening van De Vliegende Hollander in 2007 gesloopt.
- De Kanovijver door de jaren heen
Kanovijver in 1955
Eind jaren 50
Eind jaren 50
In de jaren 60
Rond 1972
De Kanovijver en de Wankelbrug in 1978
De Kanovijver in juli 1991
De Kanovijver in 2003
De gesloten Kanovijver in 2007
Voormalige Kanovijver in 2009
- ↑ "1951 - De Efteling 10 jaar - 1961", document persinformatie door Bob Venmans, uitgave 1961
- ↑ Dagblad de Tijd: Echt goud siert Efteling-figuren (23-03-1967)