De rolschaatsbaan of Schuilloods was een attractie van 1957 tot 1966, op de plek waar nu het Diorama is gevestigd, achter de Stoomcarrousel.
Op 5 oktober 1956[1] wordt er een bouwvergunning verleend voor het bouwen van een houten loods achter de carrousel, die door Gemeentewerken van Loon op Zand wordt aangelegd. De houten loods, kosten rond de ƒ 33.000,-,[2] wordt dan gebruikt als schuilloods annex rolschaatsbaan. De schuilloods had geen muren en leek nog het meest op een soort festivaltent, bestaande uit een stellage met een groot dak.[3]
Begin jaren zestig ontstonden er plannen om in de loods het sprookje van de Indische Waterlelies te plaatsen. Vanwege bezwaar van directeur Diender werd toch gekozen voor een meer monumentale locatie in het bos. Om de loods bij slecht weer toch attractiever te maken werd er in 1966 een Waterorgel aangeschaft dat aanvankelijk hier zijn plek kreeg. Op enig moment kreeg de loods rondom dichte wanden en ramen aan de achterzijde.
Toen het waterorgel in 1971 naar een eigen zijvleugel van het Carrouselpaleis verhuisde, werd de loods hergebruikt en aangekleed als huisvesting voor het nieuwe treindiorama. In die toestand is de loods ook heden nog opgenomen in het Carrouselcomplex, waar bijvoorbeeld de dakspanten nog te zien zijn. De dichtgemaakte ramen zijn aan de achterkant buiten nog zichtbaar.
Luchtfoto vanuit andere hoek dan hierboven
Groenstrook aan de achterzijde van de rolschaatsbaan
Tassenverzamelplaats en picknicken aan de hoekpoot van de baan
Over het gras, langs de Stoomcarrousel af, richting de rolschaatsbaan
Reepje van een (met witte panelen) gesloten rolschaatsbaan, eind jaren zestig
Linksboven de Dioramahal, waarin de vorm van de rolschaatsbaan nog te herkennen is (jaren negentig)
Achterkant van de Dioramahal, met dichtgemaakte ramen
- ↑ Regionaal Archief Tilburg
- ↑ De Vijf Zintuigen: Carrouselpaleis in GEO
- ↑ Bob Venmans: Het Sprookje van de Efteling (1962), pag. 76