Pardoes en de Grote Bosgriezel

Pardoes en de Grote Bosgriezel
Auteur	Marij Sloothaak
Illustraties	Nico van Cromvoirt en Mik Wolkers
Vormgeving	Kees Uittenhout
Taal	Nederlands
Onderwerp	Pardoes
Genre	kinderboek
Uitgever	Libre
Uitgavedatum	1998
Pagina's	20
Grootte	28 cm
Uitvoering	hardcover
ISBN	90-75531-17-6
Prijs	ƒ 7,95
Boeken

Pardoes en de Grote Bosgriezel is een boekje met een spannend verhaal over Pardoes, Pardijntje, Paddeltje en Spookje. Naar een idee van Henny Knoet werd het geschreven door Marij Sloothaak. Het werd in 1998 uitgebracht in hardcover door uitgeverij Libre en het bevat een voorlees-cd.

Het was aanvankelijk exclusief te koop bij de Blokker voor ƒ 7,95 maar werd later ook in de Efteling verkocht. Het was de eerste Pardoesuitgave buiten de parkgrenzen.

Verhaal

Terwijl Pardoes op vakantie is naar Symbolica, worden de bewoners van het Sprookjesbos op een nacht geteisterd door een beangstigend geluid. De nacht erop besluit Paddeltje in zijn eentje op onderzoek te gaan. Hij hoort het geluid weer maar ziet opeens een groot ding. Snel vlucht hij terug naar huis.

De volgende ochtend komt Pardoes terug van vakantie. Hij hoort de verhalen aan en gaat op onderzoek uit in zijn Boek der Zeven Waarheden onder de E van 'enge geluiden'. Hij concludeert dat we hier met een bosgriezel te maken zullen hebben. Het boek raadt aan op zoek te gaan naar de bron van de geluiden.

Pardoes, Paddeltje en Pieter Muis bereiden zich voor op een missie om de bosgriezel te vinden. Zodra ze het geluid weer horen, gaan ze de donkere nacht in. Al vrij snel worden ze geconfronteerd met grote zwarte dingen. Gelukkig blijken dit bij nader inzien hun schaduwen. Ze horen het geluid echter weer en lopen ernaartoe. Het lijkt uit een grote holle boom te komen. Opeens zakt Pardoes door het mos rond de boom en vindt daarmee een geheime gang. Pardoes creëert met wat tovertwinkels licht en het driemanschap gaat verder op onderzoek.

De gang leidt naar een donkere toren. Daar vinden ze hun vriend Spookje, spelend op zijn viool bij het licht van zijn kaars. De vleermuizen vliegen hen om de oren. Onder hen zijn Vladde en Vlerk, bekenden van het trio. Als de bosgriezel ter sprake komt moet Spookje lachen: het is gewoon de wind die door de toren naar binnen, via de gang naar de holle boom blaast en het geluid produceert! Het is alleen 's nachts te horen omdat overdag de vele vleermuizen in de toren slapen en de doorgang afdichten.

Opeens horen ze iets schuifelen in de geheime gang. Pardoes reageert snel en gooit zijn vangnet. Maar wie blijkt het te zijn? Pardijntje! Ze kwam poolshoogte nemen omdat ze zo lang wegbleven. Om het probleem op te lossen velt Pardoes de boom met zijn tovertwinkels. Terug in het Sprookjesbos heeft Pardoma een grote Sprookjesbosbessenvlaai gebakken en is alles weer goed. Paddeltje dicht een lied en Pardijntje verheugt zich alweer op het volgende avontuur.

Karakters

• Pardoes
• Pardijntje
• Paddeltje
• Pieter Muis
• Kabouter Quarijn, een deftige kabouter
• Spookje, spook met viool en kaars, bewoner van het Spookslot
• Vladde en Vlerk, twee vleermuizen die in de lege toren van het Spookslot wonen
• Pardoma, de oma van Pardoes

CD

Bij het boek zit een cd waarop het verhaal wordt voorgelezen door Joop Veenstra in één track van 34 minuten, waarbij enkele rollen zijn ingesproken door anderen: Pardoes, Pardijn en Pietertje Muis door Vanessa Klein, Paddel door Wilfred van Vugt en Spookje door Jeffrey Klein.

Achtergrond

Het boekje is het eerste gepubliceerde verhaal rond Pardoes. De Efteling publiceerde op dat moment zelf geen boeken, maar had wel een reeks van boekjes gevonden die aanvankelijk uitgegeven zouden worden via drogisterijketen Kruidvat, maar de inkoper was net verhuisd naar Blokker dus kwamen de boekjes daar terecht. Henny Knoet was sceptisch over Pardoes tussen de potten en pannen, maar pakte de opdracht aan om binnen anderhalve maand een boekje en cd te produceren.^[1] Hij vertelt later dat hij erg trots is op het resultaat.^[2]

Een negatieve recensie van Misha Davids op Wonderchat was voor auteur Marij Sloothaak reden om in de pen te klimmen en op de mailinglist te stellen dat zij haar eigen werk wél goed vond.^[3]

Het boek was enkele weken te zien op de Wereldsprookjestentoonstelling in de Dioramahal, maar werd al snel vervangen door een sprookjesboek uit Iran.