Peter van Ostade

Peter van Ostade
Peter van Ostade
	Van Ostade in 1991
Volledige naam	Peter van Ostade
Geboren	9 okt 1945
Overleden	13 mrt 2020
In dienst	23 mei 1968
Uit dienst	1 jan 1997
Beroep	modelleur, ontwerpcoördinator
Nationaliteit	Nederlands
Bekend als	o.a. stem van de Trollenkoning
	Personen

Peter van Ostade (9 oktober 1945 - 13 maart 2020) was modelleur en later ontwerpcoördinator bij de Efteling van 23 mei 1968 tot 1997. Hij begon als modelleur op de afdeling Decoratie & Vormgeving en later was hij ontwerpcoördinator bij verschillende grote attracties waaronder Fata Morgana en Droomvlucht.

Carrière

Van Ostade studeerde aan de Academie voor beeldende vormgeving Sint-Joost in Breda en later aan het RITCS in Brussel, een studie voor film-aanverwante vakken. Ton van de Ven nam hem in mei 1968 aan als vormgever bij de Efteling. Hij belandde in de werkplaats met Henk Smulders, Joop de Bont en Henny Knoet. Samen met laatstgenoemde ambieerde hij al snel een plek op de ontwerpafdeling die hij na enkele jaren ook krijgt. Terwijl hij in dienst bleef volgde hij van 1973 tot 1978 een opleiding tot industrieel productontwerp aan de Akademie Industriële Vormgeving (de tegenwoordige Design Academy) in Eindhoven. In de jaren tachtig werkte Van Ostade steeds vaker vanuit de ontwerpzijde mee aan nieuwe attracties, waarbij hij uiteindelijk aangesteld werd als ontwerpcoördinator bij de afdeling Ontwerp en Ontwikkeling.

Henny Knoet zegt over hem:^[1]

Peter van Ostade met zijn ongebreidelde verkenningstochten naar materialen en toepassingen

Ontwerpcoordinator/Regisseur

Met fez, tijdens een bouwrondleiding van Fata Morgana anno 1986

Aan de borrel op het ontwerpbureau rond 1987, met Ton van de Ven, Ruud de Clercq en Jan Verhoeven

Als ontwerpcoördinator was voor hem een grote inhoudelijke rol weggelegd die vergelijkbaar is met die van regisseur: hij zorgde dat allerlei show-elementen als decor, figuren, geluidseffecten en licht samenkwamen tot één show. Op die manier was hij bij Fata Morgana de voornaamste ontwikkelaar van het draaiboek waarin het verhaal werd opgesteld en op basis waarvan de scènes visueel werden uitgewerkt door Ton van de Ven. Van Ostade hield het overzicht over het samenspel tussen animatronics, hun bewegingen en hun audioeffecten. Voor de uitvoerende partijen scheef hij gedetailleerde documenten voor wat de impact en verwachtingen moeten zijn van onder andere de bewegingen, de (effect-)verlichting en de teksten van figuren. Tijdens de geluidsopnames regisseert hij diverse Efteling-personeelsleden tijdens het inspreken.^[2] Hij kreeg een grote verantwoordelijkheid van Ton van de Ven, die op die manier in werk ontzien wordt en zich kon blijven focussen op de visuele aspecten. Op dezelfde manier had hij ook een groot aandeel in de realisatie van Droomvlucht.

Ook was hij coördinator bij vele andere projecten van het ‘Ontwerpteam Planburo’. Hij schreef ontwerpdocumenten, voorzag in de juiste tekeningen en informatie en coördineerde de werkzaamheden van uitvoerende partijen vanuit de ontwerpafdeling. Zo is hij vanuit de Efteling verantwoordelijk voor o.a. de totstandkoming van het nieuwe Efteling-logo van Kees Uittenhout,^[3] werkte hij naast Ton van de Ven aan de operationele- en exploitatieaspecten van het niet gerealiseerde Cosmo Science Center, als ook aan kleinere projecten als de Trollenkoning, de Kleuterhof (1994) en zijn laatste attractie, de Kinder Avonturendoolhof (1995). In dat jaar ontstaat een arbeidsconflict over werkzaamheden voor anderen tijdens Efteling-werktijd. Per 1 januari 1997 gaat hij daarop uit dienst.

Stemacteur en componist

Als neef van radio- en televisiepresentator Pierre van Ostade (1917 - 2005, en ook zelfbenoemd groot Eftelingfan), bezat ook Peter het talent van het stemacteren. Hij leende zijn stem voor het eerst uit in 1986, bij de bouw van Fata Morgana, waar hij verantwoordelijk is voor onder andere de stem van de cipier bij de gevangenisscène. Twee jaar later, in 1988, sprak hij de stem van de Trollenkoning in.

Samen met Cees van Berkel componeerde hij de muziek van het Volk van Laaf in 1990.