Wim en Jeanne Stelleman waren een orgelbouwersechtpaar uit Eindhoven.
In de beginjaren werkten ze ook voor de Efteling. Natuurlijk voor onderhoud van de orgels, maar op verzoek van Peter Reijnders vervaardigde het echtpaar fijnmechanismen voor sprookjes, gebaseerd op dezelfde techniek die ze toepasten in draaiorgels: een luchtdruksysteem waarbij het sprookje met ponsplaten werd geactiveerd. Deze techniek is in ieder geval ingezet bij de Indische Waterlelies en daar tot 1981 gebruikt.[1][2][3]
In de jaren vijftig verbouwt Stelleman een 101-toets Mortier-orgel met onder andere een accordeon voor de Efteling, dat nooit in gebruik genomen is.
In 1965 komt Wim Stelleman met een geweldig groot orgel op de proppen, dat hij een verder leven gunt in de Efteling. Directeur Diender wil de aankoop overwegen als hij "artistiek verantwoord is". Volgens de Kroniek was dit niet het geval en werd de aanbieding afgewezen.[4]
De Stellemansen waren verantwoordelijk voor het onderhoud van de diverse draaiorgels in de Efteling. Er wordt in 1958 overwogen Perlee in te schakelen voor het onderhoud, maar deze wenst dat de orgels opgestuurd worden naar Amsterdam. Uiteindelijk blijft het onderhoud in ieder geval tot in de jaren zeventig bij Stelleman.[5] Hierna werd het zo'n dertig jaar gedaan door Henk Veeningen, waarna het stokje rond de eeuwwisseling werd overgenomen door Elbert Pluer.
- ↑ Bijschrift bij foto geplaatst door Jo Franse op website Stg Eindhoven in Beeld, december 2009
- ↑ Henk vanden Diepstraten: De Efteling/Kroniek van een Sprookje. Baarn: Tirion (2002), p. 89
- ↑ Mari van Heumen in "Theater van het Sentiment: Fiesta Tropicana in de Efteling" (14 augustus 2008)
- ↑ Henk vanden Diepstraten: De Efteling/Kroniek van een Sprookje. Baarn: Tirion (2002), p. 69
- ↑ Het Pierement, januari 2014