Het Pirañaplein is de benaming voor het plein in het Anderrijk waaraan het stationsgebouw van de Piraña ligt. De naam was al lange tijd officieus in gebruik maar werd ook officieel door de Efteling gebruikt per 2012 met de introductie van het Zeven Pleinen Festijn.
Omschrijving
Aan de noordzijde sluit het plein aan op het Abdijplein bij Danse Macabre en de eveneens uit noordelijke richting komende Spiegellaan. Met de klok mee komen we vervolgens bij het pad dat naar Baron 1898 en het verdere Ruigrijk voert, en direct aansluitend het Casa Caracolcomplex met terras en natuurlijk Inca Gijs. Rechtsachter de Casa staat een transformatorhuisje ten behoeve van de Piraña.
De zuidzijde is de meest beeldbepalende. Hier is de grote voorgevel van het stationsgebouw van de wildwaterbaan te zien met midden op het plein daarvoor twee grote Tolteekse krijgerbeelden. De poort in de voorgevel wordt tegenwoordig gebruikt als uitgang van de attractie. Links van de gevel is een opgang naar de wandelroute langs de Piraña. Aan de westzijde van het plein is de wachtrij van de attractie te zien die leidt naar een klein huisje met onderdoorgang, die de ingang vormt. Rechts hiervan is wat struikgewas en een Unox-kar gepositioneerd. Tussen deze kar en het horecapunt In den Swarte Kat loopt het pad richting Max & Moritz en de rest van het Anderrijk.
Op het plein klinkt de vrolijke Pirañamuziek van René Merkelbach.
Geschiedenis
De verkeersruimte op deze plaats ontstaat in 1953 bij de aanleg van de Kanovijver aldaar. Al vanaf ongeveer 1957 was er aan het plein horeca te vinden: Consumptieverkoop Kanovijver. Een meer doorgaande functie naar de overzijde van de vijver krijgt het plein in 1976 als op dit punt de Wankelbrug aanlegt; het heeft dan een vrij ronde vorm met een uitloper in de richting van de brug. In 1981 ziet horecapunt Het Seylende Fregat het licht. De meest ingrijpende wijziging tot op heden is 1983, als de Piraña hier aangelegd wordt. De gevel van het stationsgebouw, de atlanten, de wachtrij, en de het jaar daarop geopende Casa Caracol en Inca Gijs veranderen het aangezicht compleet.
Sinds dit moment klonken op het plein de zomerse klanken van een zeer diverse set aan Spaanstalige muziek zoals Gloria Estefan en de Gipsy Kings. In 2005 kwam daar bij het Seylend Fregat de parkmuziek van Maarten Hartveldt bij, in 2017 vervangen door die van René Merkelbach.
- Plein in 2008
Noord-west
Zuid-oost
West
Zuid-west
Eind 2008 vond aan oostzijde een herschikking plaats. De Piraat werd gesloopt, en het pad naar Ruigrijk (de Zwembadlaan) werd verlegd richting de oever van de Kanovijver en loopt via een nieuwe stenen brug. Een en ander heeft tot doel om ruimte te creëren tussen dit pad en de Spiegellaan, omdat hier Theater Anderrijk gepland staat. Dat theater is tot op heden echter niet gerealiseerd. De Spaanse popmuziek wordt in 2009 vervangen door een eigen compositie van Merkelbach.
In 2011 veranderde de restyling van Casa Caracol het aangericht danig. Met de renovatie van de Piraña in 2014 werden in een hoekige S-vorm lage zitblokken en houten lantaarnpalen toegevoegd. Aan de noordzijde werd in 2023 horecapunt Het Seylend Fregat vervangen door In den Swarte Kat, behorend bij het Danse Macabre-themagebied. De rijkenmuziek aan deze kant van het plein verdween daarmee ook, waarmee de Anderrijk-track helemaal nergens meer te horen is.
- Plein door de jaren heen
Het plein in 1978
Plein in 2009
Vanaf de Kanovijver-zijde gezien
Situatie in 2013
Richting de Piraña, 2013
