Met een van-de-plank-attractie, plankattractie of catalogusattractie wordt een attractie bedoeld die niet uniek door of voor een park is ontwikkeld, maar die aangekocht is uit een standaardaanbod van een attractiefabrikant.
Fabrikanten als Vekoma, Zierer, Intamin of Mack kunnen naar aanleiding van de vraag van een pretpark een specifieke attractie ontwerpen, maar hebben ook een catalogus met standaardattracties die aangekocht kunnen worden. Dit laatste is natuurlijk minder uniek, maar men bespaart daarmee flink op de ontwikkelkosten en over het algemeen kan zo'n attractie snel geleverd worden.
Aankoop van een plankattractie betekent niet dat het park verder helemaal niet betrokken is. Bij de (oude) Oude Tuffer bijvoorbeeld is de pure attractie dan wel uit de catalogus van Mack besteld, de aankleding, waaronder het stationsgebouw en de objecten langs de baan zijn volledig door de Efteling zelf verzorgd, waardoor het geheel toch nog een Eftelings sausje gegeven kon worden. Er zijn ook tussenvormen, waarbij een attractie in de catalogus op punten aangepast wordt. Voor Vogel Rok was het achtbaansysteem een bestaand systeem van Vekoma, maar werd het baanverloop bepaald door de Efteling.
Soms komt het voor dat een attractie die op maat ontwikkeld is voor een park daarna toch in de catalogus van de bouwer komt zodat andere parken deze hierna ook kunnen kopen, soms na een bepaalde minimumtermijn. In zo'n geval spreekt men voor het oorspronkelijke park niet van een van-de-plankattractie omdat het eerste exemplaar wel degelijk op maat ontwikkeld is voor het park. De Python, Polka Marina en Villa Volta zijn naar idee van de Efteling ontwikkeld en gebouwd, maar naderhand door Vekoma in de catalogus opgenomen en voor wat de Python en Villa Volta betreft inmiddels terug te vinden in andere parken.