In de tweede voorshow van Villa Volta vertelt de hoofdpersoon van de attractie, Hugo van den Loonsche Duynen, zijn persoonlijke verhaal aan de bezoekers.
De bezoekers komen de ruimte binnen vanuit de eerste voorshow waar ze middels een hoorspel de achtergronden van de Bokkenrijders hebben gehoord. Nu komen ze in een ruimte met gelijk karakter als de vorige, maar nu liggen er geen werktuigen opgeslagen op de planken maar geroofde schatten. Aan de rechterhand zijn nooduitgangen, een deur rechtdoor leidt naar de invalidenshowruimte. In een hoek op een verhoging zit Hugo, een animatronic van een oude man die wakker lijkt te worden als we binnenlopen. Een sterke spot licht op om te zorgen dat alle aandacht op hem gericht is.
Hugo's toespraak
Hugo, met de stem van Jules Croiset, begint zijn verhaal. De goede luisteraar kan op de achtergrond nog een hoorspel horen van Hugo en zijn mannen die de abdij aan het beroven zijn. De instructies die de witte dame hem geeft, wordt synchroon met Hugo uitgesproken door Lucie de Lange.
Dit huis, dit vervloekte huis... het is een hel gelijk. Die ene vervloekte avond in de Belgische Kempen... de zon stond laag en we zochten bedden voor de nacht, maar van dorpen was geen spoor. Maar ineens, in de verte... een groot gebouw. De abdij van Postel, wisten wij. We brachten de paarden in galop, en toen de zon was weggezakt, kwamen we aan bij de kapel.
Er was licht achter de ramen en het was er doodstil. Geen monnikenzang of vroom geprevel. Achter de kapeldeur gouden kelken en zilveren kandelaars voor het oprapen, hahaha! Met deze gedachte ramden we de deur! Geen mens.... Op het altaar glinsterde de buit. De kaarsen waren ontstoken... vreemd. Mijn mannen kraakten het offerblok, en ikzelf leegde het altaar.
En toen, plotseling, op mijn schouder een slanke hand. Ik keek om, en achter mij stond een jonge vrouw, haar ogen vol vuur. Allen zagen haar, en het gerinkel verstomde. Ze leek... te zweven in haar lange witte kleed. Even voelde ik iets van angst, en ze sprak tot mij: "Gij, Hugo van den Loonsche Duynen, gij ontheiligt hier dit huis. Zo kom tot inkeer, en roep niet de toorn des Heren over u af..."
Maar ik, ik overwon mijn angst; hoonde haar weg met schampere lach en stootte haar ruw terug. Ik riep de mannen op te gaan en zag dat zij zich oploste in het niets... Een dag later bereikte ik mijn huis. Ik schrok: boven op de gevel stond... zij! De dame uit de kapel! Haar armen wuifden, als wiegden ze op de wind. Ik hoorde haar stem, als zweefde die in mijn hoofd: "Nergens in uw eigen huis, noch waar ook ter wereld, zult gij rust of vrede vinden, nu gij Gods huis geschonden hebt... eerst dan, wanneer een edel mens met het reine geweten van een pasgeboren kind, uw woonstede zal betreden, dan zult gij vrede vinden, in uw huis en in uw hart..." Die ban, mijn gruwelijk lot, is tot op heden niet gebroken... Treed binnen met een reine ziel, opdat de doem valt van dit huis, en mijn ziel de rust verkrijgt, waar ik zo hevig naar verlang...
Aan het begin van de toespraak is in het hoorspel op de achtergrond te horen hoe de bende een slaapplaats zoekt en de abdij berooft, tot het verschijnen van de witte dame.
| (krekels, hinniken, briesen, rijden door bladeren) | |
| Man: | Hé, Hugo. De dag is nog kort. De mannen morren, want onze kelen zijn als leer. |
| Hugo: | Ja ja, we zien wel. Het eerste wat we tegenkomen zal moeten dienen. |
| (krekels, briesen, lopen door bladeren) | |
| Hugo: | Houd u eigen rustig! |
| (dier, windvlaag, kraai, het kraken van een slot, een triomfantelijke uitroep) | |
| Man: | Hé joh, kijk uit! |
| (kletteren en bijeenrapen van buit, stemmen van de mannen) | |
| Man: | Nee, dat doe ik wel, doe iets anders. |
| (gekuch, gerinkel, dan verstilling) |
Aan het einde van zijn toespraak verzoekt Hugo de bezoekers dus hun weg te vervolgen door de deuren links naast hem, waarboven spots oplichten. Nadat de sfeer door zijn verhaal flink is opgebouwd komt er koud op ons dak nog even een regieaanwijzing voor de bezoekers doorheen:
Opgepast, de deuren openen in jouw richting. Please stand back, the doors will open in your direction.
Deze verving in oktober 2023 de kenmerkende originele melding, ingesproken door Hein Boele:
Dames en heren, let u op! De deuren openen in uw richting. Ladies and gentlemen, please stand back. The doors will open in your direction.
- Techniek
Achterzijde van Hugo's stoel
Besturingskast
Wetenswaardigheden
- Rechts naast Hugo staat een schilderij van een serieus kijkende man in zwarte kleding. Het is Ton van de Ven, een eerbetoon aan de creatief directeur bij zijn afscheid in 2003. Voorheen stond er een schilderij van een jonge Hugo.
- Aan Hugo's voeten ligt, bovenop een kan, een boek van Dostojevski in het Duits: Schuld und Sühne (in het Nederlands Misdaad en Straf, ook wel Schuld en Boete geheten).
- Links achterin tussen de geroofde kostbaarheden van Hugo ligt een witijzeren bankje. Eenzelfde exemplaar staat beneden voor het kasteeltje van Doornroosje.