Een parkeersticker is een zelfklevende afbeelding die je op de achterkant van je auto kan plakken. De stickers werden vroeger na betaling van het parkeergeld meegegeven of door een medewerker op de achterruit geplakt. Ze dienden om te tonen dat er betaald was voor het gebruik van de parkeerplaats en dienden tevens als aandenken aan een Efteling-bezoek. De laatste parkeerstickers werden uitgegeven in 1992.
Gebruik
Beginjaren
In de eerste jaren dat de stickers gebruikt werden, moest je bij het oprijden van de parkeerplaats contant betalen aan de medewerker die bij de inrit van het parkeerterrein stond. Deze medewerker droeg een zwarte tas voor kleingeld en een rol met parkeerstickers, waar hij er één vanaf scheurde om aan jou na betaling te overhandigen. Op de sticker stond een nummer, de naam 'De Efteling' en een illustratie. De parkeersticker veranderde jaarlijks van uiterlijk, waardoor het tevens een leuk verzamelobject is. Voor de Efteling betekende een sticker op de auto's van bezoekers natuurlijk ook gratis reclame door heel het land.
De eerste reeks stickers was niet zelfklevend, maar uitgevoerd als zogenaamde watertransfers, die je nat moest maken om de afbeelding op je autoruit te plakken.
Vanaf 1986
Vanaf 1986 werden de stickers niet langer uitgedeeld bij het oprijden van de parking, maar werden ze 's middags door personeel op de auto's geplakt. In het personeelsblad van dat jaar wordt de stickeropkomst van concurrenten als Walibi en Phantasialand als bedreiging gezien en wordt besloten het beleid aan te passen ("Er is een methode bedacht die iets meer sticker-respons zal opleveren"). Er zal enkel geen sticker geplakt worden als men het parkeerticket, dat men dan bij het binnenrijden van de parkeerplaats kreeg, links achter de voorruit plaatst.[1]
Van dit wel erg actieve plakbeleid was niet iedereen gediend. In de Consumentengids van augustus 1986 werd geprotesteerd tegen de ongevraagde praktijken. De Efteling reageerde daarop dat men het kon voorkomen met het plaatsen van het parkeerticket. Deze uitleg bleek echter niet voldoende, want het bleef klachten regenen bij de Consumentenbond. Het kwam met enige regelmaat voor dat medewerkers met een emmer met sop de eerder geplakte sticker weer moesten verwijderen.[2] Er waren echter ook genoeg vehikels in Nederland die hun Efteling-sticker met trots droegen.
In 1993, toen een vernieuwd parkeerterrein in gebruik werd genomen, stopte men met het uitgeven van parkeerstickers. Bij het betalen voor het parkeren kreeg je voortaan een parkeermunt die bij het uitrijden van het terrein de slagbomen deed openen.
Ontwerp en uitvoering
De parkeerstickers werden tot 1978 ontworpen door Anton Pieck, vaak als vereenvoudigde versies van zijn kabouter- en sprookjesontwerpen voor het andere drukwerk voor het park. Vanaf 1978, de opening van het Spookslot, nam Ton van de Ven dit werk over. Zijn stickers hebben meestal een directe link met de nieuwigheid van een bepaald jaar; in plaats van kabouters en heksen zien we bijvoorbeeld de Python en de Piraña op een sticker verschijnen. Tot 1990 werden de stickers gezeefdrukt in zwart en enkele steunkleuren. De stickers van daarna zijn full-colour. De sticker van 1987 bevat het dan nieuwe, door Studio Dumbar ontworpen logo van het park. De laatste stickers hebben een afbeelding van Pardoes en zijn uitgevoerd in de kleurige huisstijl van die periode.
Galerij
onbekend jaar
onbekend jaar
onbekend jaar
onbekend jaar
onbekend jaar
onbekend jaar
onbekend jaar
1974
1977
1978
1979
1980
1981
1982
1983
1984
1986
1987
1988
1989
1990
1991
1992
Nostalgie
De nostalgische waarde van de stickers is voor de Efteling zelf meermaals aanleiding geweest oude parkeerstickers nog eens van stal te halen. Zo waren ze te zien op de kist van Barti, op de Koffers vol herinnering, en op een tijdelijke hotdogkraam op de Parkeerpromenade in december 2014.[3]
Bij het jubileumboek uit 2012, Zijn we d'r al? zitten twee vellen met een reproductie van in totaal elf stickers.
- ↑ "Nieuwe Eftelingstickers", EftelingNieuws (personeelsuitgave), 1986
- ↑ Henk vanden Diepstraten: De Efteling/Kroniek van een Sprookje. Baarn: Tirion (2002), p. 138
- ↑ Eftelist: notificatiemail Oog voor Detail 15 december 2014