Shangri-la is een idee van Peter Reijnders uit 1961 voor een spectaculaire botenvaartocht. Deze eindigt bij een maquette van de stad Eldorado die op basis van bezoekersideeën steeds verder ontwikkeld zou worden.
Aardse paradijzen
Shangri-la is de naam van het aardse paradijs uit het boek Lost Horizon, dat in 1933 geschreven is door de Engelse romanschrijver James Hilton. Het gaat over vier Britten die een vliegtuigongeluk overleven en terechtkomen in een klooster aan de voet van de Tibetaanse berg Karakal. Het overweldigend mooie klooster draagt de naam Shangri-La. Shangri-La is synoniem geworden voor aardse paradijzen in het algemeen en specifiek in de Himalaya.
El Dorado is een mythisch goudland dat zou zijn gelegen in Zuid-Amerika. Het verhaal zou in de 16e eeuw zijn verspreid door indianen om Spaanse goudzoekers op een dwaalspoor te brengen; de mythe trok echter juist nog veel meer nieuwe avonturiers aan. Ook Eldorado is inmiddels een woord voor een ideaal land of paradijs.
Het plan van Reijnders
De attractie zou bestaan uit een romantisch kanalensysteem waarin bezoekers al varend door schitterende Japanse tuinen gevoerd zullen worden. De tocht gaat gedeeltelijk door onderaardse spelonken en over stroomversnellingen. Niveauverschillen worden overbrugd door sluizen.
Het hoogtepunt van de vaart is de 'memorialhal'. Daar bevindt zich op een schijf een maquette van de ideale stad Eldorado. Bezoekers krijgen de kans hun ideeën over Eldorado in te dienen. De drie beste ideeën worden dan jaarlijks verwerkt in de maquette, zodat er in het jaar 2000 een stad ligt die uit de gezamenlijke gedachten van de mensen is ontstaan.[1]
Het klinkt als een nogal eclectisch geheel, met zowel romantiek als stroomversnellingen, in een niet zo goed te plaatsen Japans thema (de oorspronkelijke Shangri-La is immers Tibetaans). Wellicht was het nog wat weinig doordacht, want volgens Kroniek van een Sprookje kwam Reijnders vooral met het idee zodat Venmans iets spectaculairs had om aan de pers te vertellen aan het begin van het nieuwe seizoen.[1]
Waterstad
Het oorspronkelijke plan van Reijnders wordt niet gerealiseerd. Als er dertig jaar later, in 1991 over nieuwe ideeën voor attracties gesproken wordt, komen twee opties op tafel: Waterstad en Daydream. Die eerste zou een variant zijn op een idee dat Peter Reijnders ooit te berde bracht.[2] Gezien de naam en de bedenker zou het goed kunnen dat met 'Waterstad' dus gedoeld wordt op een variant van Shangri-La.
Ook dit komt er echter niet; men kiest voor 'Daydream' dat we nu kennen als Droomvlucht.
- ↑ 1,0 1,1 Henk vanden Diepstraten: De Efteling/Kroniek van een Sprookje. Baarn: Tirion (2002), p. 48
- ↑ Henk vanden Diepstraten: De Efteling/Kroniek van een Sprookje. Baarn: Tirion (2002), p. 155