"Waarom?" en "Mee!" zijn de liederen die gezongen worden in de scène van de Indische Waterlelies in de Efteling Sprookjesshow die in de seizoenen 1996 en 1997 te zien was in het voormalige Efteling Theater in het Oosterpark. De muziek en arrangementen zijn geschreven door Tonny Eyk. De tekst is van Marco Peters.

Hoewel de nummers aparte titels hebben op de cd met de showregistratie, is de melodie van beide nummers gelijk. "Waarom?" is een monoloog van de heks die toekijkt hoe mooi de sterrenkinderen zijn en zich afvraagt waarom zij die schoonheid niet heeft. "Mee!" wordt gezongen door de maangodin die de elfjes weer mee wil nemen naar de maan, maar de heks houdt dit tegen en betovert ze.

De liedjes waren vanaf mei 2016 opnieuw te beluisteren tijdens de tentoonstelling over de Indische Waterlelies in het Efteling Museum: 50 jaar... Maanlichte Nachten. De beelden van de VHS-band van de show waren onderdeel van de selectie fragmenten die op de wand geprojecteerd werden.

Tekst

"Waarom?"

Waarom ben ik niet net zo mooi, net zo mooi als zij?
Waarom ging die schoonheid van hen zo aan mij voorbij?
Dat moois van een elf, zeg nou zelf, ging aan mij voorbij
Voorbij

Ik hou ze gewoon maar vannacht, hier in mijn paleis
Een toverspreuk laat dan hun pracht overslaan op mij
Al ben ik zo lelijk als de nacht, ik word net zo mooi als zij

Met een spreuk uit mijn toverboek word ik net zoals zij
Magistrala prala bala, maak ook mij zoals zij, als zij
Als zij, als zij

"Mee!"

Ga mee, 't is bijna dag we moeten gaan
Kom mee, de nieuwe ochtend komt eraan
Een fee verliest haar kracht, bij het afscheid van de nacht
Dus mee naar jullie bedjes op de maan

Nee, ik heb de kracht van hekserij
Dus nee, ze blijven allemaal bij mij
Ik neem hun schoonheid af, ik word tot aan mijn graf
Dus levenslang precies zo mooi als zij

<Heks lacht: Whahahahaha!>

Hou op met je gelach en laat ze gaan, dit was de allerlaatste dans

Vorstin van overdag, geef mijn haar net als zij dezelfde gouden glans

Nee, want onze maangodin wordt kwaad

Nee, geen denken aan dat jullie gaan
Je zult in mijn domein voor altijd waterlelies zijn
Magistrala prala bala,
Magistrala prala bala,
Magistrala prala bala!