De Standvastige Tinnen Soldaat is een sprookje over een speelgoedsoldaatje met één been dat verliefd wordt op een papieren ballerina. Het werd geschreven door Hans Christian Andersen en verscheen in 1838. Er is in de Efteling geen permanente uitbeelding van het verhaal te vinden, maar in 2005 werd er wel aan gerefereerd middels een hinkelpad. Ook is het opgenomen in het boek Meer Sprookjes van de Efteling.
In de Efteling
In de Efteling was korte tijd een verwijzing naar het sprookje te vinden in de vorm van een hinkelpad, dat tijdens het Andersen-jaar 2005 was aangebracht op de Dubbele Laan tussen Mare- en Reizenrijk. Op zaterdag 17 september 2005 vond daar het Efteling Kampioenschap Hinkelen plaats. Alle bezoekers die in het park waren konden meedoen. Net als het dappere tinnen soldaatje dat op één been door het leven gaat, moesten de deelnemers op één been het pad afleggen. De winnaar werd beloond met een overnachting in de Hans Christian Andersen-suite van het Efteling Hotel, inclusief een bezoek aan de Winter Efteling voor vier personen. De overige deelnemers aan de finale wonnen entreekaarten voor de musical Ti Ta Tovenaar.
Aan de Pardoes Promenade is de Soldatenpoort te vinden; twee bakstenen zuilen met een houten poort die toegang bieden tot het Sprookjesbos ter hoogte van Langnek. Op iedere zuil is een klein beeldje van een standvastige soldaat te vinden met een rode jas, hoge bontmuts en geweer met bajonet in de hand. Het is echter niet erg waarschijnlijk dat de soldaten iets met het sprookje van doen hebben; beide mannen hebben namelijk twee benen.
Het sprookje
Een jongetje krijgt voor zijn verjaardag een set van vijfentwintig tinnen soldaatjes. Eén van hen mist een been, omdat de tin op was tijdens het gieten. Het eenbenige soldaatje wordt verliefd op een papieren danseresje. Het jongetje gaat naar bed, en al het speelgoed komt tot leven, behalve het soldaatje en het danseresje. Een duveltje uit een doosje komt vrij en vervloekt het soldaatje, omdat hij ook een oogje had op het danseresje. De volgende dag waait het soldaatje uit het raam en komt na vele avontuurlijke omzwervingen, waaronder een achtervolging door een rat in het riool en het opgegeten worden door een vis, weer terug in het huis. Per abuis belandt hij echter in het haardvuur, samen met het danseresje. De goede fee, die elke kerst in de kerstboom woont, ziet het en fluistert toverwoorden uit medelijden. Het enige wat in het vuur overblijft is een tinnen hartje en een papieren bloempje.
Het verhaal heeft autobiografische elementen. Het soldaatje staat model voor Andersen zelf, vastbesloten stevig op zijn ene been te blijven staan. De achtervolging door het riool verwijst naar de reisangst van de auteur.
In de Eftelingse media
- Het is opgenomen in het boek Meer Sprookjes van de Efteling (2011).
- Als luistersprookje werd het uitgebracht op de vijfde cd in de serie De mooiste sprookjes uit de Efteling (2006) van ReDi Entertainment, gevolgd door het liedje "Ruim nooit je speelgoed op".